Hué, Hanoi, Sapa en Cat Ba

Vandaag is onze laatste dag in Vietnam, dus het wordt tijd dat ik onze laatste avonturen beschrijf.

Na Danang zijn we naar Hué gereden. Dit was onze laatste keer rijden met de motor, maar het was een super mooi stuk om te rijden.
Dit keer hadden we een hotel van tevoren geboekt, dus toen we aankwamen hoefde we alleen maar af te stappen en naar binnen te gaan. De motor werd voor ons weggezet en we kregen een vochtig doekje om ons op te frissen. We mochten gaan zitten en kregen vers geperste sap en fruit. Zelfs al onze spullen (dat zijn er ondertussen best veel) werden naar boven gebracht. We werden lekker vertroeteld daar.
Na 3 nachten moesten we wat anders zoeken, wat dit hotel was al helemaal volgeboekt. We kwamen in een dorm terecht, want dit wilde ik toch heel graag een keertje meemaken. Een dorm is een slaapzaal vol met backpackers en stapelbedden.

In Hué hebben we weer veel rondgelopen, door een marktje geslenterd en naar het Citadel gegaan. Dat is een oud koninklijk verblijf. Al met al vonden we Hué niet echt bijzonder, en we wilden hier graag onze motor verkopen, zodat we met de slaapbus naar Hanoi konden gaan. De garages boden er bijna niks voor, dus hadden we besloten om de motor mee te nemen in de bus naar Hanoi. Dat is hier vrij normaal.

Toen we 's ochtends arriveerden in de hoofdstad Hanoi reden we naar een hostel en hadden we weer een dorm. Deze keer was het super gezellig! We bleven vaak met z'n allen gewoon op de kamer buurten en 's avonds was er een bieruur. Een uur lang gratis bier drinken en daarna ging het vaak over op de Vietnamese rijstwijn. Die rijstwijn was niet echt mijn ding, er zat namelijk gal van slangen in en ik vond het dan ook naar maagzuur ofzo smaken.
Omdat we het met z'n allen (Brad, ik, nog 4 Engelse en een Amerikaan) zo gezellig hadden zijn we nog op stap gegaan. Blijkbaar mogen die 's avonds niet open zijn ofzo, want we stonden in een kroeg en toen de politie eraan kwam moest iedereen weg. Toen gingen we naar een ander café. Aan de buitenkant zag het eruit alsof er geen leven was en als je naar binnen wilde kwam je via een trap boven terecht. De muziek stond niet hard en er hing een tv met camerabeelden van de straat. Zodra er een politiewagen langs kwam rijden moesten we stil zijn haha

Het was dus erg gezellig in de dorm en we lagen de dag erna allemaal met een kater in bed. De dag daarna hadden we de wekker gezet om met z'n allen naar het Ho Chi Minh mausoleum te gaan, die al heel vroeg sluit. Toen we er helemaal klaar voor waren, zei de hosteleigenaar dat we een ander hostel moesten zoeken omdat ze vol zaten. Leuk was dat! Hun gingen, maar wij bleven achter. We moesten onze spullen pakken en een ander hostel zoeken.
Uiteindelijk hebben we ons in de laatste loodjes lekker verwend met een heel goed hotel.

Na 1 week in Hanoi, vertrokken we richting Sapa. Een bergdorpje dicht tegen de Chinese grens. We hadden weer de slaapbus, daar heb je gewoon een soort bedden in. Toen we aankwamen hebben we heel lang gezocht naar ons hostel en na een vermoeiende wandeling berg op, berg af hadden we het gevonden.
Sapa heeft zo'n mooie uitzichten over bergen, velden en de wolken komen gewoon langs gevlogen. Vanuit ons hostel hadden we ook een schitterend uitzicht. We zijn ook naar Cat Cat village gegaan, een leuk klein dorpje verderop. In sapa lopen heel veel H'mong vrouwen in traditionele kleding en het is er een stuk frisser, dus een trui was wel nodig.

Na Sapa namen we weer de bus terug naar Hanoi. We zijn er weer een aantal dagen gebleven en zijn eindelijk naar Ho Chi Minh mausoleum gegaan. Ho Chi Minh was vroeger, als ik het goed begreep, een president van Vietnam en hij wilde graag gecremeerd worden, maar nu ligt hij opgebaard in het Mausoleum en iedereen kan hem bekijken. Dit is dé toeristisch bezienswaardigheid in Hanoi. We kochten een kaartje en moesten door een soort park lopen en toen we eindelijk bij het mausoleum aankwamen zeiden de bewakers dat het dicht was vandaag. Niet dat ze dat zeggen als we het kaartje kopen..
Maar goed, zo veel kostte het nou ook weer niet.
Verder gingen we nog naar een gevangenis van vroeger. Ik vond dat er een enge sfeer hing en we kwamen in hele donkere kamers en cellen enzo. Toen stonden we daar in een donkere ruimte, waar ook een apparaat stond waarmee ze vroeger mensen ophingen en het begon ineens heel hard te regenen en onweren. Ik kon me toch een fijnere schuilplek voorstellen.

Omdat we nog graag een paar dagen op het strand wilden liggen, gingen we naar Cat Ba eiland. Dit ligt bij Halong Bay, een water met heel veel rotsen. Op de ferry was het echt heel mooi! We hebben op Cat Ba gelukkig nog wat dagen op het strand kunnen bruinen en daarna gingen we weer terug naar Hanoi.

De laatste daagjes in Hanoi hebben we wat souvenirs geshopt en vandaag heb ik een lekkere Thaise oliemassage en een manicure genomen.

Morgen vliegen we naar Kuala Lumpur om vanuit daar de 21ste naar huis te vliegen. Zondag 22 September zetten wij onze voeten weer op Nederlandse bodem.

Het was echt een super leuke tijd! We hebben er echt van genoten! We hebben alles gezien wat we wilden zien en hebben 8 maanden lang het backpackleven meegemaakt. Maar een paar shirtjes hebben, steeds op zoek naar een nieuwe slaapplaats, elke keer weer onze tas inpakken en de tas sjouwen, elke dag uiteten, nieuwe mensen ontmoeten, kennis maken met het eten en de cultuur (ook al is het soms niet leuk). De mensen zijn hier gelukkig, ook als ze niet veel hebben.

We zien jullie allemaal snel weer!

Xxx

Brad & Evelien