Phnom Penh, Sihanoukville, Ho Chi Minh

Heej allemaal,

Alles goed met jullie?
Jullie genieten zeker allemaal van het mooie weertje en de vakantie?

Toen we in Phnom Penh (Cambodja) waren, gingen we naar Choeung Ek, ofwel de 'Killing fields'. We gingen met de Tuk Tuk en onze chauffeur gaf ons een mondkapje. Haha ik voelde me net een Chinees met zo'n mondkapje, maar het was wel nodig. De Killing fields was een hele aparte plek, want er zijn hier bijna 9 duizend mensen vermoord en het is daar vol met massagraven. Toen we aankwamen zagen we meteen een toren met glas, die vol met schedels lag. Soms stonden we voor een massagraf waar wel 500 mensen zijn begraven en waar zelfs de stukjes kleren nog boven de grond uitstaken. Wat hier allemaal gebeurd is, is echt heel naar.
Ik zal het voor de geïnteresseerde eens proberen uit te leggen:

Door de dictator, genaamd Pol Pot, zijn er ongeveer 1,7 miljoen mensen vermoord. Er liggen zo'n 400 velden met massagraven door het hele land, maar de bekendste is dichtbij de hoofdstad, waar wij dus geweest zijn. De mensen uit de S21 Tuol Sleng gevangenis werden hierheen gebracht en vermoord. Om kogels te besparen deden ze dat op gruwelijke manieren, zoals kleine kinderen heel hard tegen een boom te gooien en mensen dood laten bloeden.
De mensen wisten niet eens waarom ze gevangen werden genomen.
Pol Pot wilde alle steden weg en iedereen moest boer worden. Geld, onderwijs, godsdienst en privébezit werden afgeschaft en als je niet mee werkte moest je dood. Ook alle mensen die hoogopgeleid waren moesten dood. Dus als je een bril droeg of een andere taal sprak was je te slim. Vooral kleine kinderen moesten dood, want anders zouden ze later in opstand kunnen komen.

Later die dag zijn we ook naar de beruchte gevangenis gaan kijken. We kwamen na deze dag verbaasd terug in ons hostel. Verbaasd hoe zo'n dingen allemaal kunnen gebeuren.

In Phnom Penh liepen heel veel mensen rond om te bedelen en op straat lagen mensen met kleine kinderen en baby's op een stuk karton te slapen.
In ons hostel hebben we een Indiaas gezin ontmoet en daar zijn we samen mee wat gaan eten.

Vanuit Phnom Penh pakten we de 'luxe' bus richting Sihanoukille, eindelijk weer een strandplaats. Normaal gaan we vaak met de wrakken die de locale mensen bussen noemen, maar in Cambodja gebeuren redelijk vaak ongelukken. De koeien staan namelijk heel vaak midden op de weg en daar moeten wij voor uitwijken. En dan heb je ook nog zo'n slechte weg.

Gelukkig zijn we weer veilig aangekomen in Sihanoukville en hadden we een superleuk hostel gevonden. Hier was een pul bier zelfs goedkoper dan een frisdrank, dus je kunt wel raden wat wij dronken haha. We zijn langer dan een week hier gebleven, omdat ik hoopte op een dagje zon en strand. En ik heb lang kunnen hopen, voordat het eindelijk 1 dagje ophield met regenen. We zijn toen meteen op het mooie strand gaan liggen, eindelijk!

Daarna gingen we met de bus naar Ho Chi Minh, voor sommige beter bekend als Saigon in Vietnam.
Bij de douane was het een hele hectische bedoeling. Gelukkig hadden wij ons visum al in Cambodja gehaald, dus konden we ons paspoort aan onze chauffeur geven. Na een tijd hadden we ook onze stempel en waren we aangekomen in Viva Las Vietnam. Waar wij eerst zo'n rustige bus hadden, hadden we nadat er wat Chinezen/Vietnamezen in waren gestapt niet zo'n rustige bus meer. Langs mij lagen een paar stinkvoeten, die wel eens een pedicure konden gebruiken, daarachter zat iemand de hele tijd te smekken terwijl hij niks aan het eten was en zo'n vrouw had haar maiskorf op, dus gooide ze het maar meteen op de grond!

Ach ja, na een reis van ongeveer 14 à 15 uur hadden we ook dit overleefd.
Toen we uitstapten waren we in de hectische en drukke stad Ho Chi Minh aangekomen en hebben we meteen weer een goed hostel gevonden, waar we nu nog steeds zitten.

Als het érgens een uitdaging is om brommer te rijden, is het Vietnam wel. Dus wat doen wij??
Juist! Wij kopen 2 brommers om van het Zuiden naar het Noorden te rijden. Onze brommers verkopen we weer in Hanoi.
We hebben al 1 brommer en de andere moeten we nog zoeken en dan begint onze Roadtrip!
Dit zijn geen brommers zoals in Nederland, want deze kunnen wel tot ongeveer 100km/uur.

Verder willen we hier binnenkort nog naar een Museum, Chinatown en de Cu Chi tunnels. Deze tunnels zijn gemaakt tijdens de oorlog en lopen ondergronds door het hele land.
Ho Chi Minh vinden we een hele leuke stad, maar wel heel erg druk. Als je terug in je hostel komt, moet je echt ff uitrusten. We halen elke dag verse baguettes bij de bakker en gisteren hebben we een biertje gedronken. Zaten we daar allemaal op elkaar gepropt op kinderstoeltjes op straat terwijl de verkopers ons alles willen aansmeren.

Kortom, we vermaken ons nog steeds heel goed!
We zijn nu bij ons laatste land aangekomen (als er geen wijzigingen komen) en we zullen er nog even flink van gaan genieten!

Groetjes

Brad & Evelien